Główne tezy konferencji prasowej związków zawodowych  w dniu 14 marca 2016r.:

9 (niżej podpisanych) ogólnokrajowych związków zawodowych (ZZ) skupiających wszystkie zawody medyczne porozumiało się ze sobą aby wspólnie doprowadzić do rozwiązania jednego z najważniejszych  problemów polskiej publicznej służby zdrowia, jakim jest brak sprawiedliwego systemu wynagradzania jej pracowników.

Jest to jeszcze spuścizna PRL, gdy opiekę zdrowotną traktowano jako gorszy, bo nieprodukcyjny dział gospodarki, a jej pracowników jako osoby będące „na utrzymaniu” społeczeństwa. Sytuacji tej nie zmieniła reforma z roku 1999. Zapowiadane urynkowienie ochrony zdrowia okazało się fragmentaryczne i wybiórcze. Wynagrodzenia pracowników służby zdrowia nie mają rynkowej wartości, bo ceny za refundowane świadczenia zdrowotne też nie są rynkowe, ale ustalane są dowolnie przez państwowego płatnika. W ogromnej większości są one zaniżone w stosunku do rzeczywistych kosztów. Dyrektorzy szpitali,  aby nie dopuścić do upadku swoich zakładów, redukują maksymalnie zatrudnienie i płace, stwarzając zagrożenie dla bezpieczeństwa chorych. Publiczna ochrona zdrowia funkcjonuje tylko „dzięki” wyzyskowi ekonomicznemu swoich pracowników.

W systemie nie ma żadnych „pokojowych” mechanizmów kształtowania wynagrodzeń. Pensje pracowników rosną jedynie „od strajku do strajku”.  ZZ nie godzą się na tak takie rozwiązanie. Zmuszanie pracowników medycznych do strajkowania o należne wynagrodzenie to ich poniżanie, niszczenie etosu ich zawodów, obniżanie ich rangi i zaufania społecznego. Pracownicy służby zdrowia chcą się porozumieć, nie strajkować. Nie zrezygnują jednak ze swoich uzasadnionych postulatów pod wpływem szantażu moralnego stosowanego przez rządzących. 

W sytuacji, gdy ceny za refundowane świadczenia zdrowotne ustalane są przez państwo, także pensje pracowników, będące największą częścią kosztów szpitali powinny być ustalone w formie powszechnie obowiązującego prawa. Zatem ZZ wyrażają poparcie dla inicjatywy  Ministra Zdrowia K. Radziwiłła aby ustalić drogą ustawową minimalne wartości wynagrodzenia dla poszczególnych grup zawodów medycznych w publicznej służbie zdrowia. W ten sposób problem płac w służbie zdrowia zostanie rozwiązany jak w innych „służbach” : w wojsku, policji, prokuraturze, sądownictwie itp.,  gdzie strajk, jako forma walki o płace  jest równie niepożądany.

Wszystkie ZZ reprezentowane na konferencji prasowej ustaliły wspólne postulaty płacowe dla wszystkich zawodów medycznych. To oznacza, że postulaty jednej grupy zawodowej są akceptowane i popierane przez pozostałe grupy (i związki zawodowe). Jest to ważne, bo dotychczas rządzący – przy jakiejkolwiek dyskusji dotyczącej płac w ochronie zdrowia – działali tak, aby skłócić poszczególne grupy zawodowe ze sobą. 

Rozumiejąc, że decyzje w tej sprawie musi podjąć Rząd, a nie tylko Minister Zdrowia, ZZ zwróciły się z odpowiednim pismem do Premier Beaty Szydło. Związki oczekują, że Pani Premier spotka się z nimi, a następnie Rząd przygotuje projekt ustawy przewidującej minimalne stawki pensji zasadniczej dla poszczególnych grup zawodowych, stanowiące odniesienie do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce (analogicznie, jak w innych „służbach”). 

W razie braku pozytywnej reakcji na przedstawione wyżej postulaty, ZZ skorzystają z prawa do organizowania wszelkich form akcji protestacyjnych, włącznie ze strajkiem „generalnym” (tzn. obejmującym wszystkie zawody medyczne) w służbie zdrowia. 

1. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pracowników Diagnostyki Medycznej i Fizjoterapii,
2. Ogólnopolski Związek Zawodowy Techników Medycznych  Radioterapii
3. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pracowników Fizjoterapii
4. Krajowy Związek Zawodowy Pracowników Ratownictwa Medycznego
5. Krajowy Związek Zawodowy  Pracowników Medycznych Laboratoriów Diagnostycznych
6. Ogólnopolski Związek Zawodowy Techników Medycznych Elektroradiologii
7. Ogólnopolski Związek Zawodowy Fizjoterapia,
8. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych,
9. Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy.